دنيا

المكان.....احد الوحدات العسكرية فى صحراء الأسماعيلية
الزمان..... الثانية بعد منتصف الليل

اجلس مع عدد من اصدقاء تجربة الجيش فى المكتب الذى يجمعنا فى فترة الخدمة العسكرية والذى يعتبر بشكل ما عمل ادارى اكثر منه ميرى
الأن فى حوزتنا تيلفون ملكى اى تيليفون غير عسكرى نستطيع عن طريقه التحدث الى اهالينا و اصدقائنا وحبيباتنا اذا وجدوا
بعد فاصل من الضحك وبعض المكالمات الغرامية طلبت من اصدقائى الهدوء(عشان هكلم البيت) وبعد عدة محاولات ادركت ان البيت خالى
وعندما حاولت على موبايل اختى وجدته مغلق
اخر محاولة كانت مع موبايل ابى وعندها جاء الرد بسيط ومفاجىء
(ازيك يا احمد متقلقش ماما و اخواتك فى بيت جدك عشان جدك تعيش انت)
يا حول و لا قوة الا بالله .........محدش قاللى ليه
عشان متقلقش انت وولاد خالاتك اللى فى كليات بره بورسعيد ميعرفوش
من امتى................من يومين
وانتهت المكالمة

لم ابكى رغم جبل الحزن الذى شعرت به كل ما فعلته هو صلاة ركعتين والدعاء له والدعاء لنفسى اذا ما صرت الى ما صار اليه وقراءة سورة ياسين
حاولت اكتب عنه معرفتش .......مش عارف اكتب عن ايه
عن جدى الراجل البسيط الصياد اللى متعلمش فى مدارس رغم ان محدش يتكلم معاه ويصدق ان الراجل ده راجل مش متعلم
جدى الراجل اللى كان عنده 3 مراكب صيد كبيرة ضربها اليهود فى 67واللى كان من الناس اللى دخلت الفدائيين بورسعيد فى 56 عن طريق بحيرة المنزلة
جدى اللى عمره ما فاتته صلاة الفجر واللى علمنى حب ربنا وحب البلد وكان بيقولى بتلقائية ابسط من البساطة بلدك يا احمد حتة من لحمك لازم تخاف عليها
جدى اللى علمنى حب النادى المصرى وصيد السمك وشجعنى على قيادة السيارات
عمرى ما هنسى السهرو الصيد من على فلوكة فى بحيرة المنزلة و لا دروس تعليم السباحة الأولى واززاى مخفش من البحر واحبه عشان يحبنى
مش هنسى السنة اللى فاتت لما كنا بنصلى المغرب مع بعض ولقيته زعلان وبيقوللى كل يوم واحد من شلة الجامع بيسافر ومفهمتش الا لما عرفت ان قصده بالسفر الموت
مش عارف اقول ايه ولا ايه نفسى اتكلم بس مش عارف
ان لله وان اليه راجعون